Company: Другое
Created by: federica.masante
Number of Blossarys: 31
English (EN)- Romanian (RO)
- Russian (RU)
- Spanish, Latin American (XL)
- Macedonian (MK)
- Indonesian (ID)
- Hindi (HI)
-
- Italian (IT)
- Serbian (SR)
- Spanish (ES)
- Czech (CS)
- Hungarian (HU)
- Arabic (AR)
- French (FR)
- Turkish (TR)
- Greek (EL)
- Dutch (NL)
- Bulgarian (BG)
- Estonian (ET)
- Korean (KO)
- Swedish (SV)
- English, UK (UE)
- Chinese, Hong Kong (ZH)
- Slovak (SK)
- Lithuanian (LT)
- Norwegian Bokmål (NO)
- Thai (TH)
- Portuguese, Brazilian (PB)
- Danish (DA)
- Polish (PL)
- Japanese (JA)
- Chinese, Simplified (ZS)
- Chinese, Traditional (ZT)
- Romanian (RO)
- Russian (RU)
- Spanish, Latin American (XL)
- Macedonian (MK)
- Indonesian (ID)
- Hindi (HI)
-
- Italian (IT)
- Serbian (SR)
- Spanish (ES)
- Czech (CS)
- Hungarian (HU)
- Arabic (AR)
- French (FR)
- Turkish (TR)
- Greek (EL)
- Dutch (NL)
- Bulgarian (BG)
- Estonian (ET)
- Korean (KO)
- Swedish (SV)
- English, UK (UE)
- Chinese, Hong Kong (ZH)
- Slovak (SK)
- Lithuanian (LT)
- Norwegian Bokmål (NO)
- Thai (TH)
- Portuguese, Brazilian (PB)
- Danish (DA)
- Polish (PL)
- Japanese (JA)
- Chinese, Simplified (ZS)
- Chinese, Traditional (ZT)
Синхронный анализ изучает явления (например, код), как если бы это были заморожены в один момент времени. Структуралистских семиотики фокусируется на синхронный, а не диахронический анализ и подвергается критике за игнорирование историчности.
Η συγχρονική ανάλυση μελετά ένα φαινόμενο (όπως κώδικας)ως να είχε παγώσει σε μια ορισμένη χρονική στιγμη. Η δομική σημειολογιά εστιάζει στην συγχρονική παρά διαχρονική ανάλυση και σχολιάζεται για χρονική άγνοια, δηλ ότι δεν λειτουργεί σε ορισμέο χρόνο.
Символический порядок является термин Лакана на этапе, когда ребенок получает мастерства в общественной сфере вербального языка - когда степень индивидуальности и автономии сдался ограничений языковых конвенций и личность становится более плавными и неоднозначной реляционных означающего, а не относительно фиксированной сущности.
Η Συμβολική Τάξη είναι όρος του Lacan για τη φάση όπου ένα παιδί αρχίσει να μιλάει και να προφέρει/εκφέρει λέξης-όταν επιτευχθεί ένας βαθμός αυτοομίας και ατομικότητας στους συγκαταβατικούς γλωσσικούς περιορισμούς και ο Self(Εαυτός)γίνει πιο εύκολο και αμφίσημο σχετικό φώνημα παρά μια καθιερωμένη σχετική γλωσσική μονάδα (δηλ. όταν το παιδί αρχίζει να αρθρώνει φράσεις παρά να προφέρει άσχετες με την σειρά μεμονωμένες λέξεις.
# Режим в котором означающего не напоминают означаемое, но который является произвольным или чисто обычных - так, что отношения должны быть запрограммировано (например, слово «stop», красный светофор, Национальный флаг, ряд) (Пирс). Смотрите также: произвола, знаковых, Indexical, режимы отношений # символический капитал: Пьер Бурдье изложил различные взаимосвязанные виды 'капитала' - экономических, культурных, социальных и символические.
Ενας τρόπος όπου το σημαίνον δεν συνδέει το σημαινόμενο αλλά το οποίο είναι αυθαίρετο ή καθαρά συγκαταβατικό ώστε η σχέση πρέπει να γνωσθεί (η λέξη 'στοπ', ένα κόκκιο φανάρι κυκλοφορίας, μι εθνική σημαία, ένας αριθμός (από τον Peirce). Δες επίσης, αυθεραισία, εικονικό, περιεχόμενο, τύποι σχέσης#Συμβολικό κεφαλαίο: Pierre Bourdieu τόνισε διαφορα είδη εσωτερικ΄΄ης σχέσης του κεφαλαίου, οικοομικού, πολιτιστικού, κοινωνικού και συμβολικού.
В теории субъективности проводится различие между «тема» и «личности». В то время как человек является фактическое лицо, предмет — это набор ролей, сооруженные доминирующие культурные и идеологические ценности (например с точки зрения класса, возраста, пола и этнической принадлежности). Структуралистских понятие «позиционирования предмета» относится к «Конституции» (строительство) предмета в тексте. Согласно этой теории текстовой (или концептуальные) позиционирования, читатель обязан принять 'тема позицию», которая уже существует в рамках структуры и коды текста. Предметы таким образом строятся как «идеальный читатели» посредством использования кодов.
Στις θεωρίες της υποκειμενικότητας μια διάκριση που γίνεται ανάμεσα στο υποκείμενο και το άτομο. Ενώ το άτομο είναι πραγματικό πρόσωπο, το υποκείμενο είναι ένα σύνολο ρόλων που κατασκευάζεται από τις κυρίαρχες πολιτιστικές και ιδεολογικές αξίες (δηλαδή βασίζεται στην ιδεοληπτική ιδιότητα του υποκιεμένου( με όρους τάξης, ηλικία, φύλο και εθνικότητα). Η έννοια του στρουκτουραλισμού (από το structure=δομή, δηλ δομισμού)είναι η τοποθέτηση του υποκιεμένου, αναφέρεται στο τι αποτελεί αυτό (κατασκευή)του υποκειμένου από το κείμενο. Σύμφωνα με την άποψη της θεωρίας του κειμένου (ή λόγου)ο αναγν΄σωετης είναι υποχρεωμέος να υιοθετεί μια ''θέση υποκειμένου' που ήδη υπάρχει εντός της δομής και των σημάτων του κειμένου (του κώδικα σημειολογίας). Τα υποκείμενα έτσι κατασκευάζονται ως 'ιδεατοί αναγνώστες' μέσω της έννοιας κωδίκοων, δηλ.σημάτων =γλωσσσικών μονάδων
Фердинанд де Соссюр, основатель современной лингвистики, был пионером структуралистских мышления - его было лингвистической модели, которая вдохновила европейские структуралистов. Другие ключевые структуралистов включают Николай Trubetzkoy, Роман Якобсон, Луи Hjelmslev и Альгирдас Греймас в лингвистике, Клода Леви-Стросса в антропологии, Луи Альтюссер в политической науке, Ролан Барт в литературной критике и Жак Лакан в психоанализе (хотя теории Barthes и Лакана превратилась в постструктуралистских из них).
Ο Ferdinand de Saussure, ο ιδρυτής της σύγχροης γλωσσολογίας, ήταν ένας πρωτοπόρος του δομιστικής σκέψης-ήταν το πρότυπο γλωσσολόγου που ενέπνευσε τους Ευρωπαίους δομιστές Αλλοι δομιστές κλειδιά είαι οι Nikolai Trubetzkoy, Roman Jakobson, Louis Hjelmslev, και Algirdas Greimas, στη γλωσσολογία ο Claude Levi-Strauss, στην ανθρωπολογία ο Louis Altusser, στις πολιτιές επιστήμες, ο Roland Barthes, στην κριτική λόγου και ο Jacques Lacan στην ψυχανάλυση (αν και οι θεωρίες τουBarthes και Lacan εξελίχθηκαν μς μετα-δομιστικές.
Срок от социолингвистики, ссылаясь на отличительных способов, в котором используется язык членов определенной социальной группы. В семиотические термины более широко обращаться субкоды разделяют члены таких групп (см. коды).
Ενας όρος της κοινωνικής γλωσσολογίας που αναφέρετι στους διακριτούς τρόπους στους οποίους χρησιμοποιείται η γλώσσα από μέλη μιας ιδιαίτερης κοινωνικής ομάδας. Στην σημειολογία οι όροι αναφέρονται πιο ευρέως σε υπο-κώδικες που μοιράζονται τα μέλη τέτοιων ομάδων
Хотя некоторые semioticians сохранили структуралистских озабоченность с формальных систем (главным образом подробных исследований повествование, кино и телевидения редактирования и так далее), многие стали больше связаны с социальной семиотики. Ключ заботой социальных semioticians-«означающий практики» в конкретных социально культурных условиях. Социального semioticians признать, что не все реалии равны и заинтересованы в «сайты борьбы», в которых оспариваются реальности. Корни социальной семиотики можно проследить первые теоретики. Соссюр, сам написал семиотики как «наука, изучающая жизнь знаков в рамках общества».
Ενώ μερικοί μελετητές της σημειολογίας ασχολούνται με την δομική έννοια με τα φορμαλιστικά συστήματα (κυρίως εστιάζοντας στις λεπτομερείς μελέτες της αφήγησης, κιηματογράφου ή τηλεοπτικών προγραμμάτων)πολλοί προβληματίζονται περισσότερο με την κοινωική σημειολογία. Ενα πρόβλημα κλειδί κοινωνικών επιστημόνων της σημειολογίας με τις σημαίουσες παρακτικές σε ειδικά κοινωνικο πολιτιστικά περιεχόμενα. Οι κοινωνικοί σημειολόγοι αναγνωρίζουν ότι δεν είναι ίσα όλα τα προγράμματα και εδιαφέρονται σε sites με αγώνα με τα προγράμματα τηελόρασης να εγείρουν αντιθέσεις. Οι ρίζες της κοινωνικής σημειολογία ανάγεται στους πρώιμες υπερασπιστές της θεωρίας. Ο Saussure ο ίδιος έγραψε για την σημειολογία ως επιστήμη που μελετά την ζωή των σημάτων εντός της κοινωνίας.
Социальный детерминизм-это позиция, которая утверждает примат социальных и политических факторов, а не автономной влияния среды (ли это язык или технологии). Социального determinists отвергают причинной приоритетное значение языка языковой determinists и технологии, технологических determinists.
Ο κοινωνικός ντετερμινισμός είναι μια έννοια που βεβαιώνει τους βασικούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες παρά μια αυτόνομη επίδραση του μέσου (αν αυτό είναι γλώσσα ή τεχνολογία) Οι κοινωνικοί ντετερμιστές απορρίπτουν την αιτιακή προτεραιότητα που δίεται στην γλώσσα από τους γλωσσικούς ντετερμινιστές και στην τεχνολογία από τεχνολογικούς ντετερμινιστές.
Хотя все семиотических кодов в широком смысле социальные нормы, социальные коды также может рассматриваться как формирование основных вложенные группы, наряду с Текстовые коды и толкования кодов. Социальные коды в этом узком смысле касаются наши знания о социальном мире и включают неписаные коды как телесные коды, товарные коды и поведенческих кодов.
Ενώ όλοι οι εννοιολογικοί κώδικες είναι σε μια ευρεία έννοια κοινωνικοί, οι κοιωικοί κώδικες μπορούν να ειδωθούν μόο ότι σχηματίζουν μια μείζονα υποοδμάδα κωδικών, μαζί με τους κώδικες του κειμένου και κώδικες διερμηνείας. Οι κοινωνικοί κώδικες στα στενά εννοιολογικά πλαίσα αφορούν τη απτή γνώση του κοινωνικού κόσμου και περιλαβάνουν μη γραπτούς κώδικες, όπως κώδικας του σώματος, αριθμητικούς κώδικες και κώδικες συμπεριφοράς.
Семиотический коды имеют либо одну артикуляции, двойной артикуляции или нет артикуляции. Коды с одного сочленения имеют первый артикуляции или только второй артикуляции. Коды с первого сочленения состоят только из знаков - значимые элементы, которые систематически связаны друг с другом - но нет никакой второй артикуляции структурировать эти признаки в минимальной, не значимые элементы. , Где наименьший периодические структурного подразделения в коде содержательно, код имеет только первый артикуляции.
Κώδικες σημειολογίας έχου άλλη απλή άρθρωση, διπλή άρθρωση ή μη άρθρωση. Οι κωδικες με απλή άρθρωση έχουν είτε πρώτη ή δεύτερη άρθρωση μόο. Οι κώδικες με πρώτη άρθρωση αποτελούνται μόνο από σήματα-εννοιολογικά στοιχεία που συστηματικά συνδέονται το ένα με το άλλο-αλλά δεν υπάρχει δεύτερη άρθρωση στη δομή αυτών των σημάτων, σε ελάχιστα μη εννοιλογικά σήματα. Οππυ η μικρότερη επανερχόμενη δομική μονάδα σε έναν κώδικα (δηαδή στα πλαίσια μιας λέξης) έχει όημα, η λέξη είναι φώνημα.
Это был срок Бодрийяр (заимствовано из Платона); «симулякры» являются «копии без оригиналов» - Главная форма, в которой мы встречаем тексты в постмодернистской культуре.
Αυτός ήταν όρος του Baudrillard (δανεισμένος από τον Πλάτωνα);'οιμοιώματα'' είναι αιτγραφές δίχως αρχική λέξη-η κύρια μορφή στην οποία συνατάμε στην μεταμοντέρνα κουλτούρα.
Знак, который не содержит каких-либо других признаков, в отличие от сложных знак.
Ενα σήμα που δεν περιέχει άλλα σήματα, σε αντίθεση με το πολύπλοκο σήμα.
Для Соссюр это был один из двух частей знака (которая была неделимой, кроме аналитических целей). В Saussurean традиции, означающего – форма, которая принимает знак. Для Соссюр сам, по отношению к языковым знаки, это означало, что нематериальные формы слова - 'звук image' ('психологический отпечаток звука, впечатление это производит на наши чувства').
Για τον Saussure, αυτό ήταν ένα από τα δύο μέρη του σήματος (αυτό δεν ήταν διαιρέσιμο εκτός για σκοπούς ανάλυσης). Στην παράδοση του Saussure, το σημαίνον είναι η μορφή που λαμβανει μια έννοια (δηλ.σήμα Για τον Saussure, σε σχέση με τα γλωσσικά σήματα, αυτό που εννοείται ως μη υλικό σχήμα της λέξης που προφέρεται-ένας ήχος εικόνα (το ψυχολογικό αποτύπωμα του ήχου, η εντύπωση που κάνει στις έννοιές μας.
Для Соссюр означаемое был одним из двух частей знака (которая была неделимой, кроме аналитических целей). Соссюр психического концепции, представленной означающего (и это не материальная вещь). Это не исключает ссылку знаков на физических объектов в мире, а также абстрактных понятий и вымышленных лиц, но означаемое не сам референт в мире (в отличие от пирса в объект). , Она является общей для последующих устных переводчиков отождествлять означаемое с «content' (соответствие формы означающего в знакомые дуализм «формы и содержания»).
Για τον Saussure το σημαινόμενο ήταν ένα από τα δύο μέρη του σήματος (αυτό δεν διαιρείται εκτός από τους σκοπούς τοης ανάλυσης) Το σημαινόμενο του Saussure είναι η ιδέα περί ύλης που αντιπροσωπεύεται από το σημαίνον. (και δεν είαι υλικό αντικείμενο) Αυτό δε αποκλείει την αναφορά σημάτων σε φυσικά αντικείμενα στον κόσμο καθώς και τις αφηρημένες έννοιες και φανταστικές μονάδες, αλλά το σημαινόμενο σεν είναι το ίδιο μια αναφορά στον κόσμο (σε αντίθεση με το αντικείμενο του Peirce). Είναι κοινό σε αλλεπάληλους διερμηενίς να εξισώνουν το σημαιόμενο με περιεχόμενο (που ταιράζει στη μορφή του σημαίνοντος στην σχετικό διυσμό του μορφή και περιεχόμενο).
В Saussurean семиотика значение термина относится к взаимосвязи между означающим и означаемым.
Στην σημειολογία του Saussure, ο όρος σημασία αναφέρεται στην σχέση μεταξύ του σημαίνοντος και του σημαινόμενου.
Термин иногда используется для обозначения физической или материальной форме знака (например слова, изображения, звуки, действует или объектов). Для некоторых комментаторов, это означает то же самое, как означающего (который для Соссюр, сам не относится к материальной форме). Эквивалент Peircean это representamen: форма которая принимает знак, но даже для Пирс это не обязательно материальные формы.
Ενας όρος που χρησιμοπιείται μερικές φορές για να ααφερθεί στον φυσικό και υλικό τύπο του σήματος (πχ λέξεις, εικόνες, ήχοι, πράξεις και αντικείμενα). Για μερικούς σχεδιαστές αυτό σημαίνει το ίδιο με το σημαίνοτα (το οποίο για τον Saussure τον δεν αναφέρθηκε σε υλικό τύπο, ή υλική φόρμα ) Το ισοδύναμο του Peirce είναι η αντιπροσώπευση; η μορφή που παίρνει το σήμα, αλλά ακόμα κα για τον Peirce αυτό δεν ήταν απαραίτητα υλικό σχήμα.
Знак — это значимые единица, которая интерпретируется как «заменяющий» что-то кроме самого себя. Знаки находятся в физической форме слов, изображений, звуков, действий или объекты (Эта физическая форма иногда известен как знак транспортного средства). Знаки не имеют внутреннего смысла и стать знаки только тогда, когда знак пользователям инвестировать их со смыслом со ссылкой на признанных кода.
Ενα σήμα είναι μια εννοιολογική μονάδα που ερμηνεύεται ως ισχύουσα για κάτι άλλο εκτός από το ίδιο. Σήματα βρίσκονται στη φυσική φόρμα λέξεων, εικόνων, ήχων, πράξεων και αντικειμένων(η φυσική φόρμα είναι μερικές φορές γνωστή ως το όχημα του σήματος). Τα σήματα δεν έχουν διφορούμενη έννοια και γίνονται σήματα μόνο όταν οι χρήστες σημάτων τα επενδύουν με ένοια που αναφέρεται σε έναν ααγνωρισμένο κώδικα.
В некоторых семиотических треугольники, это относится к чувство, изготовлен из признаком (то, что Пирс под названием интерпретанта).
Σε μερικά σημειωτικά τρίγωνα, αυτό αναφέρεται στη έννοια του σήματος που έχει δοθεί σ'αυτό. Ονομάζεται και διερμηνεία του Peirce
В рамках передачи модели коммуникации эти термины используются для обозначения участников в актах коммуникации (коммуникация, преподносится как линейный процесс 'сообщения' ' ' 'приемник'). Semioticians обычно рассматривают такие модели как упрощенный (сокращение смысл «content»); основное возражение семиотический, обычно что передачи модели не оснащены семиотическое понятие кода, но соответствующие возражения относятся к модели пренебрежение потенциальное значение целей, отношений, ситуаций и среды.
Μέσα στα πλαίσια των μοντέλων μετάβασης επικοινωνίας, αυτοί οι όροι χρησιμοποιούντα για να αναφερθούν σε αυτούς που συμμετέχουν σε πράξεις επικοινωνίας (επικοιωνία που παρουσιάζεται ως η κύρια διαδικασία της 'αποστολής μηνυμάτων σε έναν λήπτη'). Οι μελετητές της σημειολογίας συνήθως θεωρούν τέτοια μοντέλα ως μειωτικα (που μειώνουν τη σημασία ως προς το περιεχομενο), η κύρια αντίθεση των σημείων είναι συνήθως ότι τα μοντέλα της μετάβασης δεν παρουσιάζουν το περιοεχόμενο σημείων ενός κώδικα σε βάση ιδεοληψίας, αλλά οι σχετικές λειτουργίες αναφέρονται στην άγνοια του δυναμικού της σημασίας σκοπών, σχέσεων, καταστάσεων και μέσο.
В широком смысле означает «науку о знаках» или «теорию знаков». То, что Соссюр назвал «семиологией», является «наукой, изучающей жизнь знаков в рамках жизни общества». Соссюр использовал впервые термин «семиология» в 1894 г., тогда как Пирс использовал впервые термин «семиотика» в 1897 г. Семиотика не была признана в качестве официальной академической дисциплины и не считается наукой. Но это не просто метод текстуального анализа, в нём задействованы теория, анализ знаков и означающие практики.
Χαλαρά ορίζεται ως η 'μελέτη των σημάτων' ή η θεωρία των σηματων, ό,τι ο Saussaure ονόμασε 'σημειολογία' ήταν: μια επιστήμα που μελετά το ρόλο των σημάτων ως μέρος της κοινωνικής ζωής. Η χρήση του όρου του Saussaure χρονολογείται από το 1894 και η πρώτη χρήση του Peirce ήταν το 1897. Η σημειολογία ('επιστήμη των σημείων') δεν έχει καθιερωθεί,θεσμοποιηθεί ως επίσημο μάθημα-αντικείμενο στο Πανεπιστήμιο και δεν αποτελεί επιστήμη. Δεν είναι καθαρά μια μέθοδος ανάλυσης κειμένου, αλλά περιέχει και τα δύο και την θεωρία και ανάλυση σημάτω και σημασιολογικών πρακτικών.
Триада Пирса представляет собой семиотический треугольник; можно найти и другие семиотические треугольники. Наиболее известный альтернативный треугольник использует отличные от пирсовских термины и состоит из знаконосителя, смысла и референта.
Η τριάδα του Peirce είναι σημειοτικό τρίγωνο; άλλα σημειοτικά τρίγωνα μπορούν να βρεθούν επίσης. Οι πιο κοινές εναλλακτικές αλλαγές μόο οι μη οικείοι όροι του Peircean και αποτελούνται από το σημείο, όχημα,η έννοια, και το νούμενο.
Греймас представил семиотический квадрат как средство сопоставления логических союзов и нестыковки, связанные основные семантические функции в тексте. , Если мы начнем Рисование горизонтальной линии, соединяющей два фамильярно парные термины 'красивый' и 'ugly', мы превращаем это в семиотический квадрат, сделав это верхняя линия, в которой два других логических возможностей - 'не уродливые' и 'не красивый' занимают нижние углы квадрата. Семиотический площади напоминает нам, что это не просто Бинарные оппозиции, потому что то, что это не красиво не обязательно уродливый и что что-то не безобразно не обязательно красивые.
Ο Greimas εισήγαγε το σημειοτικό τετράγωνο ως μέσον χαρτογράφησης των λογικών συνειρμών και μη συνειρμών χαρακτηριστικών κλειδιών σύνδεσης σε ένα κείμενο. Αν αρχίσουμε χαράσσοντας μια οριζόντια γραμμή που συνδέει όρους εν ζεύγει όπως 'ωραίος' και ''ασχημος' το μετατρέπουμε σε σημειοτικό τετράγωνο κάνοντας την πάνω γραμμή ένα τετράγωνο όπου οι δύο άλλες λογικές δυνατότητες -'μη άσχημο' και 'όχι ωραίο' καταλαμβανου τις χαμηλότερες γωνίες. Το τετράγωνο σημείων μας θυμίζει ότι δεν είναι απλά μια δευτερεύουσα αντίθεση επειδή κάτι δεν που δεν είναι ωραίο δε είναι απαραίτητα άσχημο και κάτι που δεν είναι άσχημο δεν είναι απαραίτητα ωραίο.
Неограниченное использование конечных элементов - это характеристика, которая в отношении к средствам выражения в общем указывается как «семиотическая экономия». Структурная функция двойной артикуляции в семиотической системе позволяет использовать неограниченное количество значимых комбинаций, порождаемых при использовании небольшого количества единиц низкого уровня.
Η άπειρη χρήση πεπερασμένων στοιχείων είναι ένα χαρακτηριστικό όπου σε σχέση με τα μαζικά μέσα ενημέρωσης γενικά αναφέρεται στην σημειοτική οικονομία. Το δομικό χαρακτηριστικό διπλής άρθρωσης μέσα σε ένα σύστημα σημείων επιτρέπει έα άπειρο αριθμο σημαντικών συνδυασμών να παράγεται με τη χρήση ενός μικρού αριθμού μοάδων χαμηλού επιπέδου.
Впервые Соссюр использовал термин «семиология» в своей работе в 1894 г. «Семиология» иногда используется для указания на изучение знаков последователями традиции Соссюра (Р.Бартом, К.Леви-Строссом, Ю.Кристевой и Ж. Бодрийяром), тогда как «семиотика» относится к последователям традиции Пирса (Ч. Моррису, И. Ричардсу, С. Огдену и Т. Себеоку). Иногда «семиология» указывает на работы, затрагивающие прежде всего текстуальный анализ, в то время как «семиотика» является в большей степени философски ориентированным подходом.
Ο όρος σημειωλογία του Saussur χρονολογείται σε ένα χειρόγραφο του 1894. Η Σημειολογία χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην μελέτη σημάτων εντός της παράδοσης το Saussure (πχ Barthes, Levi-Strauss, Kristeva και Baudrillard)ενώ τα σημεία μερικές φορές αναφέρεται σε αυτούς που εργάζονται μέσα στα πλαίσια της Peircan παράδοσης (πχ Morris, Richards, Ogde και Sebeok). Μερικές φορές η 'σημειολογία' αναφέρεται σε εργασία που αφορά βασικ΄την κειμενική ανάλυση ενώ το 'semiotics''αναφέρεται σε πιο φιλοσοφικά εστιασμένη εργασία.
Моррис подразделил семиотику на три ветви: синтактику, семантику и прагматику. Семантика занимается изучением значения знаков (отношением знаков к внезнаковой реальности). Интерпретация знаков их пользователями может также рассматриваться как уровни, соответствующие этим трём ветвям, при этом семантический уровень является уровнем понимания предпочтительного прочтения знака.
Ο Morris διαίρεσε το σημασιοογικό πεδίο σε τρεις κλάδους: συνακτικό, σημασιολογικό και πραγματικό. Το σημασιολογικό πεδίο αναφέρεται στην μελέτη της έννοιας σημείων (την σχέση των σημείων ως προς τι ισχύουν.) Η διερμηνεία σημείων από τους χρήστες τους μπορεί επίσης να φαίνεται ως επίπεδα που αντιστοιχούν σε αυτούς τους τρείς κλάδους, το σημασιοογικό πεδίο είναι η κατανόση της προτίμησης ανάγνωσης του σημείου.
На уровне (нижний) структурных второй артикуляции семиотический код делится на минимальные функциональные единицы, которые не имеют смысла сами по себе (например, фонемы в речи) или Графемы в письменной форме. Этих низших единиц – nonsignifying знак элементов - чисто дифференциальной структурных единиц (так называемый figurae, Hjelmslev). , Они являются периодические функции в коде.
Στο (κατώτερο)δομικό επίπεδο μιας δεύτερη άρθρωση,ένας σημειωτικός κώδικασ είναι διαιρέσιμος σε μικρότερες λειτουργικές μοάδες που τους λείπει η έννοια σε αυτά (φωνήματα στον λόγο ή γραφήματα στη γραφή). Αυτές οι κατώτερες μονάδες δεν σημαίουν στοιχεία καθαρά διαφορποιητικών δομικώ μοάδων (οομάζονται ψηφία του Hjelmsev). Είναι επανερχόμενα χαρακτηριστικά στον κώδικα.
Это школа структуралистских семиотический мышления, установленные Греймас Альгирдас (1917 — 1992), литовский по происхождению. Под сильным влиянием Луи Hjelmslev (1899-1966), он стремится выявлять основные структуры значимость. Греймас сосредоточены главным образом на семантический анализ текстовых структур но Парижской школы расширила свой строгий (критики говорят засушливых) структурный анализ культурных явлений как язык жестов, юридического дискурса и социальных наук.
Αυτή είναι η σχολή του στρουκτουραλιστική σημειωτική σκέψη που καθιερώθηκε από τον Algiras Greimas (1917-1992),ένας Λιθουανός στη καταγωγή. Με ισχυρή επίδραση από τον Louis Hjelmlev (1899-1966),επιδιώκει την ταυτοποίηση βασικών δομών σημασίας. Ο Greimas εστίασε βασικά στην σημασιολογική ανάλυση της υφής των δομών αλλά η Σχολή του Παρισιού έχει εξαπλώσει την δρυμαία κριτική δομική ανάλυση σε πολιτιστικά φαινόμενα όπως εμπειρική γλώσσα, νομικό λόγο και κοινωνικ΄επιστήμη.
Этот влиятельный структуралистских и функционализма группа лингвистов/semioticians была создана в 1926 году в Праге на чешском и русском языках лингвисты, хотя термин «Прага школа» не использовалась до 1932 года. Основных членов этой группы включали: Вилем Мате́зиус (1882-1946), Богуслав Havránek (1893-1978), Ян Mukarovsky (1891-1975), Николай Trubetzkoy (1890-1938) и Роман Якобсон (1896-1982).
Η επιρροή της στρουκτουραλιστικής και φονταμεταλιστικής ομάδας γλωσσολόγων /φαρμοσμένης γλωσσολογίας εγκαταστάθηκε στην Πράγα το 1926 απο Τσέχους και Ρώσους γλωσσολόγους, αν και ο όρος Σχολή της Πράγας δεν χρησιμοποιούνταν μέχρι το 1932. Τα βασικά μέλη αυτής της ομάδας περιλαμβάνουν: Vilem Mathesius (1882-1946), Bohuslav Havránek (1893-1978), Jan Mukarovsky (1891-1975), Nikolai Trubetzkoy (1890-1938) and Roman Jakobson (1896-1982).
Пирс в модель знака имела три элемента - representamen, интерпретанта и объект.
Το μοντέλο του Peirce έχει τρία στοιχεία-αντιπροσωπευτικό, ερμηνευτικό και αντικείμενο.
Синхронная связь-связь, в которой участники могут общаться в режиме реального времени' - без существенных задержек. Эта функция объединяет наличие или отсутствие продюсер (ы) текста и технические особенности среды. Синхронная коммуникация является неизменно межличностного общения.
Σύγχρονης επικοινωνίας είναι ανακοίνωση στην οποία οι συμμετέχοντες μπορούν να επικοινωνούν σε πραγματικό χρόνο ' '-χωρίς σημαντική καθυστέρηση. Αυτό το χαρακτηριστικό συνδέει την παρουσία ή την απουσία του ο κατασκευαστής (ες) του κειμένου και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του μέσου. Σύγχρονης επικοινωνίας είναι πάντα διαπροσωπικής επικοινωνίας.
Это смысл making поведения, в которых люди участвуют (включая производство и чтения текстов) после конкретных конвенций или норм строительства и интерпретации.
Πρόκειται για την έννοια των αποφάσεων συμπεριφορές στην οποία άνθρωποι ασκούν (συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής και ανάγνωση των κειμένων) μετά από συγκεκριμένο συμβάσεις ή κανόνες κατασκευής και ερμηνεία.
Это позиция, что предварительно заданной структуре некоторых означающее системы - как язык или любой вид текстовой системы - определяет субъективность (или по крайней мере поведение) лиц, которые подвергаются ему.
Αυτό είναι η θέση ότι η εκ των προτέρων δεδομένη δομή κάποιου σημαίνοντος συστήματος - όπως η γλώσσα ή οποιοδήποτε είδος κειμένου σύστημα - καθορίζει την υποκειμενικότητα (ή τουλάχιστον συμπεριφορά) των ατόμων που υποβάλλονται σε αυτό.
Фуко использует эпистема термин для обозначения общего набора отношений в рамках конкретного исторического периода, объединяющая дискурсивной практики, которые создают его эпистемиологиями.
Φουκώ χρησιμοποιεί το όρος επιστήμης να αναφέρεται το συνολικό σύνολο των σχέσεων μέσα σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, ενώνοντας τις ασυνάρτητος πρακτικές που δημιουργούν την epistemologies.
Этот термин был использован Пирсом для описания процесса «создания значений».
Το φαινόμενο της σημείωσης αφορά κάθε σύστημα σήμανσης: από τα πιο απλά, π.χ. τις πινακίδες της τροχαίας, έως τα πιο σύνθετα, π.χ. τους πολιτισμικούς κώδικες, τον κώδικα της μουσικής, και βέβαια το πληρέστερο σημειωτικό σύστημα, τη γλώσσα. Κατά τον Peirce, του οποίου η προσέγγιση έχει, αν και κάπως αργά, τύχει ευρύτερης αναγνώρισης, η σημείωση είναι η σχέση ενός σημείου με το αντικείμενο αναφοράς του και η διαδικασία της σημείωσης υλοποιείται με σημεία τριών ειδών: εικονικά, δεικτικά, συμβολικά.
Отрицающие текстуальный детерминизм, подобно постструктуралистам, подчеркивают «полисемическую» природу текстов – множественность их значений.
Φαινόμενο κατά το οποίο μια λέξη εκφράζει περισσότερες από μία σημασίες.
Фигура речи с участием замена части для всего, род для видов или наоборот.
Σχήμα λόγου που περιλαμβάνει την αντικατάσταση μέρους έναντι του συνόλου ή το αντίθετο.
Метоним — фигура речи с помощью одного означало стоять еще означало которые непосредственно связанных с ней или тесно связанные с ним в некотором роде, особенно замена эффекта для причины.
Σχήμα λόγου, κατά το οποίο αντί για τη λέξη που απαιτείται χρησιμοποιείται άλλη, με την οποία υπάρχει σημασιολογική σχέση.
Срок от социолингвистика, ссылаясь на отличительные пути, в котором используется язык отдельными лицами. В семиотические термин может относиться более широком смысле к стилистические и личных субкоды частных лиц (см. коды).
Όρος που εκφράζει το σύνολο των ιδιαίτερων γλωσσικών στοιχείων που συνθέτουν τον προσωπικό τρόπο έκφρασης ενός ατόμου. Μπορεί να αναφέρεται και με την ευρεία έννοια στους προσωπικούς κώδικες των ατόμων.
