- Industry: Art history
- Number of terms: 11718
- Number of blossaries: 0
- Company Profile:
Ομάδα των Βρετανών καλλιτεχνών που ιδρύθηκε το 1975 γύρω από την ΠΟΠ καλλιτέχνη Peter Blake, μετά από την κίνηση από το Λονδίνο με την ύπαιθρο κοντά στο μπάνιο. Το πλήρες όνομα ήταν Η αδελφοσύνης των Ruralists και αυτό, σε συνδυασμό με τον αρχικό αριθμό επτά μέλη, δίνει μια συνειδητή echo της Προραφαηλίτες του 19ου αιώνα, που το Ruralists θαύμαζε βαθύτατα. Τα μέλη της ομάδας ήταν, πέρα από την Μπλέικ, Ann Arnold, Graham Arnold, Χόουερθ Jann (του Μπλέικ μετά γυναίκα), David Inshaw, Annie Ovenden και Graham Ovenden. Της ruralists με σκοπό να αναζωογονήσει και να ενημερώσετε το πνεύμα της ευφάνταστη ζωγραφικής ρομαντικό σχήμα θεμάτων στην ειδυλλιακή αγροτικής ρυθμίσεις, σε ένα στυλ μεγάλης ακρίβειας ρεαλισμού, βρέθηκαν στο πρώιμο έργο του το Pre-Raphaelites. Τη Ζωγραφική Οφηλία από John Everett Millais ήταν ένα talismanic παράδειγμα. Επίσης προβλήθηκαν για την προηγούμενη οραματιστής τοπία Samuel Palmer και οι αρχαίοι. Τα παιδικά βιβλίο η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και οι εικόνες από τον John Tenniel και Arthur Rackham ήταν μια άλλη πηγή έμπνευσης. Αριστερά Μπλέικ, επιμελήθηκε και Inshaw της ομάδας στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά συνεχίζει με το Arnolds και το Ovendens.
Industry:Art history
Αρχικά το όνομα του η επίσημη καλλιτεχνικές εκθέσεις που διοργανώνονται από την γαλλική Γαλλικής Ακαδημίας Royale de Peinture et de Sculpture (Βασιλική Ακαδημία της ζωγραφική και τη γλυπτική) και η διάδοχός της Γαλλικής Ακαδημίας Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (Ακαδημία Καλών Τεχνών — δείτε Ακαδημία). Από το 1725 τις εκθέσεις διεξήχθησαν στην αίθουσα ονομάζεται το σαλόνι carré στο Λούβρο και έγινε γνωστό απλά ως το σαλόνι. Αυτό αργότερα οδήγησε τον γενικό όρο γαλλικά της «σαλόνι» για κάθε έκθεση μεγάλο μεικτών τέχνης. Από τα μέσα του 19ου αιώνα το ακαδημίες είχε γίνει πολύ συντηρητική, και από το μονοπώλιο μεγάλες εκθέσεις αντιστάθηκε το αυξανόμενο κύμα της καινοτομίας στο νατουραλισμό, με ρεαλισμό, Ιμπρεσιονισμός και τους διαδόχους τους. Από περίπου 1860 τον αριθμό των καλλιτεχνών που αποκλείονται από το επίσημο σαλόνι έγινε τόσο μεγάλη και τόσο ένα σκάνδαλο ότι το 1863 η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ορίσετε εναλλακτική λύση, να χωρέσει απορρίπτεται καλλιτεχνών. Αυτό έγινε γνωστό ως το σαλόνι des refusés. Τρεις περαιτέρω κομμωτήρια το 1874, 1875 και 1886 πραγματοποιήθηκαν des refusés. Το 1884 το σαλόνι des Indépendents, καθορίστηκε με την Neo-Impressionists, Ζορζ Seurat και Paul Signac, μαζί με το απ Redon, όπως μια εναλλακτική έκθεση για καινοτόμες ή anti-academic art. Ετήσιες εκθέσεις αυτό που πραγματοποιήθηκε μέχρι την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Το 1903 το σαλόνι d'automne ιδρύθηκε, επίσης ως μια εναλλακτική έκθεση για καινοτόμες καλλιτέχνες. Ήταν ο Φωβισμός ότι ήρθε στην δημόσια προσοχή το 1905. Το σαλόνι d'automne συνεχίζει να διεξαχθεί στο Παρίσι κάθε χρόνο. Από τότε σαλόνι έγινε γαλλική γενικός όρος για μια μεγάλη έκθεση μεικτό.
Industry:Art history
Σε πιο βασική του μορφή δειγματοληψίας απλώς re-processes υπάρχοντα πολιτισμού, συνήθως τεχνολογικά, με τον ίδιο τρόπο πολύ ενός κολάζ. Τις αρχές της δεκαετίας του 1980 καλλιτεχνών άρχισε να cannibalising τα τμήματα ήχου, εικόνας, μουσική, χορός και επιδόσεις για να δημιουργήσετε νέα έργα τέχνης. Αυτά τα σχέδια υβριδίων που χρησιμοποιούνται δειγματοληψίας για τη δημιουργία ζωντανά ή βάσει χρόνου συμβάντα που παραμεριστούν μας έννοιες του χρόνου, χώρο, τον καλλιτέχνη και το ακροατήριο, εικονικό και πραγματικό. Στο παρελθόν δύο δεκαετίες η αισθητική DIY πανκ έχει έρθει να αποτελέσει μια ριζοσπαστική πρόκληση για τις έννοιες της πατρότητας, της πρωτοτυπίας και της πνευματικής ιδιοκτησίας, κατά τη δημιουργία νέου αφηγήσεις και ανανέωση της πολιτιστικής αρχειοθέτησης. Καλλιτεχνών όπως οι Christian Marclay και Candice Breitz χειριστείτε κινηματογράφου και της μουσικής, ανάμιξη εξοικειωμένοι αποσπάσματος φιλμ σε επική αφηγήσεις.
Industry:Art history
Avant-garde τέχνης σχολείο (ακαδημαϊκή κοινότητα Altamira σας) στο Μπουένος Άιρες, Αργεντινή, που ιδρύθηκε το 1946 της Αργεντινής γεννήθηκε Ιταλός καλλιτέχνης Lucio Fontana και άλλων. Στόχος του ήταν να προωθήσει την ιδέα ότι μια νέα τέχνη ήταν απαραίτητο να αντικατοπτρίζουν τον σύγχρονο κόσμο, όπως προέκυψε από την επιστήμη. Στην πράξη αυτή τέχνης ήταν αφηρημένη. Το 1946 Fontana και μια ομάδα από τους μαθητές του δημοσίευσε επίσης το Manifiesto Blanco (λευκό μανιφέστο) που εκθέτει τις ιδέες τους. Επηρεάζεται έντονα από φουτουρισμό, αυτό ονομάζεται για την τέχνη που ήταν μια σύνθεση χρώμα, ήχου, κυκλοφορία, χρόνου και χώρου. Fontana μεταξύ των μαθητών στην Ακαδημία Altamira σας ήταν ο βραζιλιανός καλλιτέχνης Sergio de Camargo. Σε Fontana 1947 επέστρεψε στην Ιταλία.
Industry:Art history
Το 1976, στο ύψος της Minimal τέχνης και εννοιολογικού τέχνης, ο Αμερικανός ζωγράφος R. β. Kitaj, η οποία στη συνέχεια με βάση το Λονδίνο, Βρετανία, οργανώνονται σε η συλλογή Hayward στο Λονδίνο μια έκθεση με τίτλο Η ανθρώπινη άργιλο. Αποκλειστικά αποτελούνταν από εικονιστικού σχεδίαση και ζωγραφική και αποδείχθηκε εξαιρετικά αμφιλεγόμενη. Στο κείμενο του καταλόγου, Kitaj χρησιμοποιείται ο όρος School στο Λονδίνο, χαλαρά, για την περιγραφή των καλλιτεχνών που είχε έφερε μαζί. Το όνομα έχει καθηλωθεί για να αναφερθείτε σε ζωγράφοι εκείνη την εποχή που επιμονή επιδιώκει έντυπα του εικαστικού Ζωγραφική ενώπιον της τις επικρατούσες αβάν γκαρντ φόρμες. Ο επικεφαλής καλλιτέχνες που συνδέονται με την ιδέα της Σχολής του Λονδίνου, εκτός από την Kitaj τον εαυτό του, ήταν Michael Andrews, Frank Auerbach, Francis Bacon, Lucian Φρόιντ, David Hockney (παρόλο που ζουν στις ΗΠΑ), Howard Hodgkin και Leon Kossoff. Το έργο αυτών των καλλιτεχνών ήταν εισάγονται νωπά εστίαση και να δοθεί ανανεωμένη ώθηση από την αναβίωση του ενδιαφέρον εικονιστικού ζωγραφικής από μια νέα γενιά που έλαβε χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και 1980 (δείτε το Neo-Expressionism και το νέο πνεύμα χρωματισμού).
Industry:Art history
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η Paris, France, έγινε το κέντρο της ισχυρή εθνική Σχολή ζωγραφική και τη γλυπτική, η οποία πιστοποιείται με τις θεαματικά καινοτομίες του ιμπρεσσιονισμού και Μεταϊμπρεσιονισμός. Ως αποτέλεσμα, τα πρώτα χρόνια του εικοστού αιώνα Παρίσι κατέστη πόλος έλξης για καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο και η εστίαση του κύριου υπόχρεου καινοτομίες της μοντέρνας τέχνης, κυρίως ο Φωβισμός, ο Κυβισμός, αφηρημένη τέχνη και ο σουρεαλισμός. Ο όρος Σχολής του Παρισιού μεγάλωσε να περιγράψει αυτό το φαινόμενο. Το δίδυμο φυλάρχων (σεφ d'école) ήταν Pablo Picasso που εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι από την εγγενή Ισπανία το 1904 και το γάλλο Ανρί Ματίς. Επίσης το 1904, ο πρωτοπόρος σύγχρονη γλύπτης Constantin Brancusi έφτασε στο Παρίσι από τη Ρουμανία, και το 1906 ο ζωγράφος και γλύπτης Αμεντέο Μοντιλιάνι από την Ιταλία. Chaïm Soutine έφτασαν από τη Ρωσία το 1911. Ο Ρώσος ζωγράφος Marc Chagall που έζησε στο Παρίσι από το 1910-14 και στη συνέχεια ξανά από το 1923-39 και του 1947-9, μετά την οποία μετακόμισε στη Νότια Γαλλία. Η ολλανδική πρωτοπόρος της καθαρής αφηρημένη Ζωγραφική, Piet Μοντριάν, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1920 και Βασίλι Καντίνσκι το 1933. Το αποκορύφωμα της η Σχολή του Παρισιού τερματίστηκε από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αν και ο όρος συνέχισε να χρησιμοποιείται για την περιγραφή των καλλιτεχνών του Παρισιού. Ωστόσο, από περίπου 1950 της δεσπόζουσας θέσης που παραχώρησε με την αύξηση της Σχολής Νέα Υόρκη.
Industry:Art history
Ομάδα τεσσάρων Σκωτίας καλλιτέχνες, Cadell, Fergusson, Hunter, Peploe, οι οποίοι ήταν μεταξύ των πρώτων που εισάγουν το έντονο χρώμα της γαλλικής φωβιστική κυκλοφορίας στη Βρετανία. Σχήμα διάστιχο ήταν Fergusson που επισκέφθηκε Παρίσι τακτικά από την δεκαετία του 1890 στις και στη συνέχεια έζησε εκεί από το 1907-14. Την εμπειρία του αυτή στενή επαφή με avant-garde καλλιτεχνική σκηνή στο Παρίσι έμεινε μαζί του όλη του τη ζωή.
Industry:Art history
Οι επτά και πέντε κοινωνία δημιουργήθηκε στο Λονδίνο το 1919 και που κατέχουν την πρώτη έκθεση το επόμενο έτος. Αρχικά ήταν μια συντηρητική ομάδα και μπορεί να θεωρηθεί ως βρετανική εκδήλωση την επιστροφή στη σειρά που ακολούθησαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Κατάλογος η πρώτη έκθεση εξήγησε ότι η κοινωνία δεν σχηματίστηκε» για να κοινοποιήσετε ένα νέο "ism"—(we) αίσθηση ότι καθυστερημένης υπήρξε πάρα πολύ πρωτοποριακή μαζί πάρα πολλές γραμμές σε εντελώς υπερβολικά βιαστικά. ' Αυτό απόλυτα συμπυκνώνει την «επιστροφή στη σειρά» στάση. Ωστόσο, το 1924 Ben Nicholson, ένας από τους πρωτοπόρους της αφηρημένης τέχνης στη Βρετανία, Συνεκδικασθείσες τις επτά και πέντε. Ακολούθησε άλλες νεοεπιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων των Hepworth, Moore και αργότερα, Piper. Τους αποτελεσματικά υπό την ομηρία της ομάδας, απελάσεις μη-νεοεπιστήμονες. Το 1935 μετονομάστηκε τις επτά και πέντε αφηρημένη ομάδα και βρίσκεται στην πρώτη όλα συνοπτική έκθεση στη Βρετανία κατά τη συλλογή Zwemmer στο Λονδίνο.
Industry:Art history
Ο όρος που επινοήθηκε από τον Robert Delaunay να περιγράψει την αφηρημένη Ζωγραφική αναπτύχθηκε από αυτόν και τη γυναίκα Sonia Delaunay από περίπου το 1910. Εργασίας τους ήταν επίσης το όνομα Ορφισμός από την ποιητής και κριτικός Απολλιναίρ. Ο όρος προέρχεται από τις θεωρίες του M-E Σεβρέλ των οποίων βιβλίο της θεωρίας De la loi du Κοντράστε simultanée des couleurs χρώμα (για το δίκαιο της την ταυτόχρονη αντίθεση χρωμάτων) δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1839. Είχε έναν αυξανόμενο επιπτώσεις στην γαλλική ζωγράφοι από τότε και στο εξής, ιδίως στα ιμπρεσιονιστών και Post-Impressionists γενικά, και ειδικότερα την Neo-Impressionists. Η Delaunays ζωγραφικής αποτελούνταν από κλειδιών γραμμής ή επικαλυπτόμενα οι ενημερωμένες εκδόσεις κώδικα ή αεροπλάνα, αντιθέσεις (ή συμπληρωματικές) χρωμάτων. Στη θεωρία του Σεβρέλ, και στην πραγματικότητα, χρώματα που έχουν συνενωθεί (δηλαδή Simultaneous) ενίσχυση μεταξύ τους, παρέχοντας η ζωγραφική μεγαλύτερη ένταση και η ρύθμιση "Ζωντάνια" χρώμα. Τις συνθέσεις προήλθε αρχικά από αρχιτεκτονική (e. G. R Delaunay Windows σειρά), αλλά από το 1912 είχε αρχίσει να κάνει έργα ζωγραφικής σε εντελώς αφηρημένη κυκλική μορφές (Disques και Formes circulaires cosmiques σειρά). Αυτές τις συνθέσεις ακόμη τελικά βασίζονται σε φύση ωστόσο. Το 1912 Ντελωναί έγραψε: «Απευθείας παρατήρηση η φωτεινή ουσία χαρακτήρα είναι για μένα απαραίτητο».
Industry:Art history
Επαναστατικής Συμμαχίας της Ευρωπαϊκής καινοτόμου καλλιτέχνες, συγγραφείς και ποιητές σχηματίζονται σε μια διάσκεψη στην Ιταλία το 1957 (ως Internationale Situationiste ή IS). Το συνδυασμό δύο υπάρχοντα ομίλων, τη διεθνή Lettrist και της Διεθνούς Ένωσης για ένα Bauhaus εικαστικής. Το διάστιχο σχήμα ήταν ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Guy Debord και η ομάδα περιλάμβανε επίσης ευδιάκριτα η πρώην ζωγράφος Cobra Asger Jorn. Η πρώην Cobra καλλιτέχνη σταθερά ήταν επίσης μέλος, και την British καλλιτέχνη Ralph Rumney υπήρξε συνιδρυτής του κινήματος. Του ΕΊΝΑΙ να αναπτυχθεί μια κριτική του καπιταλισμού που βασίζεται σε ένα μίγμα ο μαρξισμός και ο σουρεαλισμός, και Debord έχει προσδιοριστεί καταναλωτική κοινωνία στην κοινωνία του το θέαμα στο βιβλίο του επιρροή 1967 του εν λόγω τίτλου. Στο πεδίο του πολιτισμού, Situationists ήθελε να σπάσει την κατανομή μεταξύ των καλλιτεχνών και των καταναλωτών και να πολιτιστική παραγωγή ένα μέρος της καθημερινής ζωής. Situationist ιδέες διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις επαναστατικές Παρίσι εκδηλώσεις του 1968. ΕΊΝΑΙ η διαλύθηκε το 1972.
Industry:Art history
