نقاشی، تن اشاره به سبکی نسبی یا تاریکی رنگ (همچنین نگاه کنید به Chiaroscuro). یک رنگ می توانید تقریبا نامحدود تعداد زنگ های مختلف. تن نیز می تواند رنگ خود را به معنای. هنگامی که ون گوگ می نویسد: 'من مبالغه انصاف مو, من حتی زنگ های نارنجی chromes و لیموی زرد کمرنگ به', به عنوان مثال، او به رنگ آن در ارزش خاص مربوطه به اهنگ صدا با اشاره است. در تئوری معروف خود را از نقاشی، نقاش فرانسوی ژرژ Seurat توضیح می دهد چگونه تن (تن) و رنگ (teinte) برای ایجاد جلوه های عاطفی خاص می توان استفاده : ' شادی از طریق استفاده از درخشندگی غالب در تن; گرما غالب رنگ به دست آمده است. ' به نظر می رسد اصطلاح آمده اند به استفاده گسترده با ظهور نقاشی به طور مستقیم از طبیعت در قرن نوزدهم زمانی که هنرمندان علاقه مند در شناسایی و بازتولید طیف گسترده ای از تن به در یک موضوع خاص، در بر داشت شد. این به نوبه خود منجر به علاقه رنگ خاطر خود و در تئوری رنگ . با این حال، تن نیز مدت موسیقی و استفاده از آن را با نقاشی نشان دهنده نظریه است که نقاشی می تواند مانند موسیقی است که به طور فزاینده مهم است از حدود 1870 شد. از که در مورد زمان جم نقاش ویسلر، به عنوان مثال، نقاشی با استفاده از طیف بسیار محدودی از تن نزدیک فقط یک یا دو رنگ ساخته شده، و آنها عنوان موسیقی داد. این نوع نقاشی نقاشی مربوطه به اهنگ صدا شناخته می شود. در سال 1908 در یادداشت های خود نقاش Henri ماتیس نوشت: ' وقتی که من ارتباط تمام تن نتیجه در بر داشت می باید زندگی هماهنگی تن، هماهنگی که از ترکیب موسیقی. '